Gökkuşağından bir ışıltı: Xenopeltis

Gökkuşağının sadece gökyüzünde olduğunu sanıyorsanız, yanılıyorsunuz. Gökkuşağı renklerinin bir yılanın derisinde nasıl kendini renkten renge döndürdüğüne pek şahit olmamışsınızdır. Haklısınız. Yılanlar biraz, hayır biraz değil; tam manasıyla soğuk hayvanlar. Ancak derilerinin yansıttığı bir gerçeklik var ki, o da tam bir tasarım harikası olması. Gerçek bir yılana dokunamazsınız bile ancak bir yılanın o tasarım harikası derisine hayranlıkla hangimiz bakakalmadı ki? Yılanları sevmeyebilir veya korkabilirsiniz. Fakat bir yılan türü var ki, yılanlara dair fikrinizi değiştirebilir.

Hadi gelin size bu yazımızda “Xenopeltis”ten bahsedelim. Bu yılanın bir diğer türüyse “XenopeltisUnicolor”dur.

Xenopeltis’inTürkçe okunuşu “Zenopeltis”tir. “Güneş ışığı” veya “Güneş ışını” yılanı diyebiliriz. Hatta biraz daha irdelesek, Xenon farlarına kadar da gidebiliriz. Ama gitmeyeceğiz...

Xenopeltis yılan türü genellikle Güneydoğu Asya’da görülmektedir. Zehirsiz yılanlar ailesine mensupturlar. Yani sizi soksa da zehirleme ihtimaliniz yok gibidir. Pürüzsüz, parlak ve yanardöner bir deri yapısına sahiptirler. Ortalama uzunlukları bir metredir. Ancak bazı türlerinin uzunlukları bir buçuk metreyi bulabilmektedir. DNA yapılarına bakılacak olursa, Meksika’daki bazı piton yılan türleriyle yakın aileden gelmektedirler.

Xenopeltisler, Uzak Doğu’nun pirinç tarlaları, bataklıkları ve sıkı bitki örtülerinin bulunduğu yerlerde yuvalanırlar. Ömürlerinin çoğunu gizli bir şekilde saklanarak geçirirler. Bulutlu veya yağmurlu zamanlar dışında onları görebilmeniz mümkün değildir. Onları kızdırırsanız veya kendi kendine bir şeye sinirlenirse, birçok yılanda da görebileceğiniz üzere kuyruğunu hızlı bir biçimde sallar ve hızlı hareket ettirirler. Ayrıca kurbağalar, kertenkeleler, kuşlar ve küçük memelilerle beslenirler. Yumurtlama zamanında en az 6, en fazlaysa 17 yumurta bırakırlar.

Bu arada, Xenopeltisyılan türü insanlara zarar vermediğinden ve zehirsiz olduğundan birçok yılansever tarafından evcil hayvan olarak beslenmek istense de bu pek mümkün gözükmemektedir. Bunun sebebi; hem canlı bir şekilde yakalamalarının oldukça zor olması, hem de hayatlarının neredeyse tamamını gizemli ve saklı bir şekilde geçirmesinden kaynaklanmaktadır. Ayrıcakendilerini stres altında hissettikleri anda ölme oranlarının yüksek olması, evcil bir şekilde beslenmesinin önünde engel teşkil etmektedir. Yani kısaca Xenopeltisler de kovboylar gibi yalnızlığı seven bir türdür.

Her ne olursa olsun, sürüngenler arasında Xenopeltis gibi ışıldayan, gökkuşağı renkleri saçan bir tür neredeyse yok gibidir. Bu ışıltılı hallerinden ve yanardöner tasarım harikası derilerinden dolayı bile hayran olunası bir hayvandır.